مطلوب آن است که تصویر آینده، آگاهی­ افزا، برانگیزنده، چالشی و درعین­ حال، مقرون به صحت و واقعیت باشد. باور به این عقیده که تصویرهای آینده به شکل­‌گیری اقدام­ های تاریخی افراد کمک کرده ­اند، یک وجه نظری در مطالعات آینده است. به تعبیر روشن ­تر، افراد یا تلاش می­ کنند خود را با آن­چه گمان می­ کنند روی خواهد داد، سازگار کنند یا به­ گونه ­ای رفتار می­ کنند که آینده دلخواه خود را بسازند. مهم­ترین و بنیادی­ ترین پرسش ­های پژوهشی آینده ­پژوهان، مواردی این چنینی ­اند: تصویرهای آینده چه ماهیتی دارند؟ علـل پیدایش آن­ها چیست؟ و هر یک، چه پیامدهایی دارند؟

می­ توان تصاویری از آینده­ های محتمل را به کمک پیشران­ ها، شناسایی و توصیف کرده، بدینوسیله      تصمیم­‌گیران را در اتخاذ تصمیم­های راهبردی در شرایط عدم قطعیت توانمند نمود. هر تصویر شامل مجموعه‌ای از اجزای سازنده است؛ اجزای سازنده نیز شامل مولفه‌های گوناگونی بوده، هر تصویر از ترکیب این مؤلفه‌ها با تخیل ساخته می‌شود. مؤلفه­ های کلیدی و پیشران­ها، مجموعه­ ای از عوامل و متغیرهایی هستند که در درون و بیرون سیستم مورد مطالعه، اثرگذاری قابل توجهی بر روی سایر    مؤلفه­‌ها داشته، در ساخته شدن آینده سیستم، نقش قابل توجهی دارند.

مفهوم سناریو شـامل روش‌هـای عمـده برنامه‌ریـزی، مزایـا، ابزارهـا، شـرکت‌کنندگان، انواع سـناریوها، تکنیک‌های توسـعه سـناریو، فرایندهـا و روش‌های تجزیـه و تحلیل اسـت. سناریو، مجموعه‌ای از رویدادهای فرضی است که به منظـور شـفاف کـردن یـک زنجیـره احتمالـی از رویدادهای آینده بـرای تصمیم‌گیری سـاخته می‌شوند. به عبارت دیگر، سناریو، ابزاری بـرای نظم بخشیدن به درک و تصور شخصی نسبت به محیط‌های بدیل آینده است. سناریوها، ابزاری برای کمک بـه مدیران بـرای سـاختاردهی عدم قطعیت‌های آینده هسـتند. مهم‌ترین ویژگی‌های مربوط به سناریو را می‌توان در توانایی مشارکت در پیش‌بینی فعالیت‌های آینده، مقابله بـا پیچیدگی، برنامه‌ریزی عدم قطعیت، ایجاد شرایط احتمالی (اقتضایی)، تصمیم‌گیری‌های پابرجا و بهبود عملکرد سازمانی خلاصه نمود.

برنامه‌ریزی سناریویی، روشی برای توسعه و تحلیل شرایط گوناگون و مسیرهای توسعه در آینده است. برنامه‌ریزی
سناریویی، یـک ابزارِ برنامه‌ریزی استراتژیک برای مدیران بـه منظور تصمیم‌گیری در مواجهه با عدم اطمینان
و تغییرات سریع محیطی است.

چشم انداز یا دورنما توصیفی است از شرایط آینده سازمان یا شرکت و به عبارت دیگر، تصویری است از وضعیت سازمان، زمانی که به اهداف و استراتژی‌های خود دست یافته باشد. بدین ترتیب توجیه روشن، مشخص و قابل دفاعی از اینکه چرا و چه انتظاری از سازمان می‌رود حاصل می‌شود و امکان موفقیت سازمان با تصویر روشنی که از آینده آن به دست می‌آورند محتمل‌تر خواهد شد. مقاصد و آرمان‌ها در واقع همان اهداف استراتژیک هستند، مشروط بر اینکه غیرقابل دستیابی نباشند. این آرمان‌ها همانند ستاره قطبی، راهنمای حرکت سازمان خواهد بود. از طرف دیگر توافق به آینده سازمان، همه نیروهای مجموعه را همسو و هم جهت ساخته؛ آرمان مشترکی را بین اعضاء فراهم می‌سازد.